Mijn reis als Bella Bionic Grandé na Enkhuizen Got Drag Talent Op 5 november 2022 was het eindelijk zover: Enkhuizen Got Drag Talent. Drie maanden lang heb ik mij voorbereid: eindeloos oefenen met make-up, choreografieën maken, decor uitdenken en maken, looks bedenken, outfits maken, pruiken en outfits laten maken en eindeloos lipsyncs oefenen. De zenuwen gierden door mijn lichaam toen ik in de coulissen stond. Vol ongeloof keek ik om mij heen: sta ik hier echt met deze mensen? Artiesten waar ik naar opkijk. En die dag was ik onderdeel. Ik haalde nog één keer diep adem en hoor dan: Hier is ze dan: ‘Bella Bionic Grandé!’ Tijdens de eerste corona periode hoorde ik dat er een nieuw programma op de Nederlandse televisie zou komen, met Fred van Leer. Omdat ik hem altijd heerlijk hysterisch vind, ben ik gaan kijken. Normaal kijk ik met een half oog naar de televisie: geen geduld voor. Maar ik zag de Queens van Drag Race Holland binnenkomen en stopte direct met wat ik aan het doen was. Ik was geïnspireerd en wilde meer weten. De maanden daarna keek ik alles wat met RuPaul’s Drag Race te maken had. Ik wilde dit ook… Maar, drag was toch niet voor vrouwen? En hoe moest ik dat met mijn Diabetes gaan doen? Dat werkte vast niet. Ik liet het idee los. Totdat binnen een paar weken in Amerika een Drag Queen met Diabetes (Daya Betty) verscheen. En even later in de UK een CIS vrouw (Victoria Scone). Toen dacht ik: dit wil ik ook en het kan dus! Op een Facebook pagina zag ik ‘Drag Camp vol 2’ voorbij komen en besloot mij in te schrijven. In de voorbereiding daarnaartoe deed ik een workshop van Chelsea Boy tegen en zo ontstond langzaam Bella. Drag Camp was een fantastische ervaring. Hiervoor kende ik niemand die aan drag deed/naar mijn favoriete programma keek en ineens had ik contact met mensen die dat óók leuk vonden. Wat was dat thuiskomen! Tijdens dat weekend kregen we de tip om ervaring op te doen in wedstrijden. Op de terugweg in de trein vond ik Enkhuizen Got Drag Talent en ik schreef mij in. En ik kwam ook nog eens uit de loting! De voorbereidingen konden beginnen… Foto: Op Drag Camp mei ’22 Foto: Nouks Photography Op de dag van de wedstrijd had ik alles zorgvuldig gepland: ruim van tevoren begonnen met mijn make-up, mijn koffers de avond van tevoren al ingepakt en mentale support en ondersteuning van mijn vriendinnetje Bby Lem0nn. Mijn broertje reed ons naar Enkhuizen, inclusief mijn decor, kleding en pruiken. Wat was ik zenuwachtig… In het uur voor de wedstrijd was het een gezellige drukte in de kleedkamer. Mijn focus ging op de laatste accenten: pruik plakken, padding aan, kleding aantrekken en echt mijn bubbel in. Die bubbel helpt mij om mij te focussen en het beste in mijzelf naar boven te halen. Dan kan ik er ook écht van genieten. De tijd tijdens de wedstrijd vloog voorbij. Ik hoorde enthousiaste reacties vanuit het publiek en ook de jury was te spreken over wat ik neerzette. Ik was over the moon! Net aan een halfjaar met Drag bezig en dan al die mooie woorden. Ik vond het maar moeilijk te bevatten. De ode aan mijn overleden moeder maakte het af. Ik deed het nummer ‘Hurt’ van Christina Aguilera. Aan het einde van het nummer draaide ik haar foto om. De reacties van mijn familie en vrienden hebben mij geraakt. Maar nog meer raakte mij de reacties uit het publiek van mensen die zelf iemand verloren waren, vertelden ze later. Ik ben trots op hoe ik dit heb neergezet. Mijn lieve moeder, die zelf niet in de spotlights wilde staan, stond ineens vol in het licht op het podium. Daarna volgde mijn uptempo ‘One night only’. Bijna onderuit door een reveal, maar the show must go on. Toen ik aan het einde van het nummer op het podium lag, hoorde ik het applaus. Ik sloot kort mijn ogen om dit moment voor altijd te bewaren. Na het winnen in Enkhuizen zijn er zoveel gave uitdagingen op mijn pad gekomen! So you think you can drag Benelux winnen was een hoogtepunt. Samen met Miss Eiffel Oblique en Bby Lem0nn deden we mee aan Drag My Vision, om samen plezier te maken in drag. Ik heb mooie en waardevolle contacten mogen opdoen, op Amersfoort Pride gestaan, mogen performen op de Galore Stage op Milkshake Festival… Dromen en doelen die ik mijzelf binnen vijf jaar had gesteld, zijn op dit moment allemaal uitgekomen. Na het winnen van de wedstrijden was een veelgestelde vraag: ‘En, wat ga je nu doen?’ Lang had ik het antwoord hier niet op. Mijn bucketlist was ineens afgevinkt, wat ga je dan doen? Juist, een nieuwe maken! Op dit moment maak ik veel muziek samen met mijn man, Tim. Ik maak samen met een vriend van mij choreografieën, ga weer helpen bij Drag Camp, en heb een aantal leuke boekingen op de planning staan! Een daarvan is het voorlezen aan kinderen in Het Pakhuis in Hoorn. Hier ben ik ooit begonnen met theater, dus voor mij is daarmee de cirkel rond. Is de cirkel dan af? Zeker niet! Mijn hoofddoel is nu: mij blijven ontwikkelen én plezier hebben in drag. En als je denkt: ik kan dit niet want… Doe het dan juist wél als je de behoefte voelt. Deze stap heeft mijn leven zóveel leuker gemaakt. Ik laat mij niet meer tegenhouden door mijn lichamelijke beperkingen. Ik werk er wel omheen. Drag heeft mij weer de mogelijkheid gegeven om te dromen: dat gun ik iedereen! Foto: Hans van der Kamp
